Zevende Paaszondag

* Om te beginnen – muzikale inleiding – piano

Een woord bij de zevende Paaszondag

We bevinden ons tussen Hemelvaart en Pinksteren, een onzekere periode in het leven van de bewoners van Palestina, vooral voor hen die zich nauw verbonden voelden met die Jezus van Nazareth.
Zij hadden er hun leven op gewed en kijk wat er nu gebeurd is. Dit moet toch wel heftig geweest zijn voor de directe vriendenkring, maar ook voor Maria – zijn moeder!
Zo’n keitoffe gast, iedereen hing aan zijn lippen toen hij sprak.
Zijn woorden werden geproefd en beluisterd, soms smaakten ze bitter en wrang – ze nodigden uit tot verandering van levenswijze, tot bekering, soms smaakten ze sappig als de heerlijkste druiven – ze spraken over hoop en nieuw leven.
En toch – ze hebben hem van zijn klederen beroofd, bespuwd, gegeseld en aan het kruis genageld. Ze waren even vergeten hoe de fonkeling in zijn ogen de geboorte van een nieuw tijdperk had ingeluid..
Dit is niet het einde, nee, dit is de geboorte van een nieuw tijdperk!
En hier citeer ik een tekst uit het lied van de Nederlandse songfestivalinzending van Jeangu-Macrooy:

It’s the birth of a new age – Het is de geboorte van een nieuw tijdperk een krachtig lied met echtheid en trots als kernwoorden,
vertolkt door een stralende Jeangu die met een open gezicht iedereen die het ontvangen wil moed toezingt.

Het refrein zingt hij in het Sranantongo, een markttaaltje van de slaven die in Suriname lang geminacht werd.
Yu no man broko mi – ‘Je krijgt me niet kapot!’ Ook al denk je dat ik minderwaardig ben.’
Belangrijk om weten: die taal ontstond in de 17de eeuw. Tijdens de slavernij ontstond het als contacttaal van de ontvoerde Afrikanen.
Vanuit verschillende delen van dat continent, met hun uiteenlopende talen, werden ze naar Suriname getransporteerd om er op de plantages te werken.
Het was hen verboden om Nederlands te leren – vandaar -.
Wat me verder trof in dit artikel in de weekendstandaard van 8 mei was een kort gedicht van de Surinaamse dichter en schrijver Dobru:
Wan Bon – een boom
In het Nederlands vertaald klinkt het zo: het is bijna zo uit het evangelie geplukt… opdat zij één mogen zijn zoals wij:
        “Zoveel haarsoorten
        zoveel huidskleuren
        zoveel talen
        Een volk”
Zo komen we terug naar de zaal waar de leerlingen bijeen waren,
Jezus’ moeder was er bij, verteld de tekst…
Ieder zat daar met zijn eigen gevoelens, herinneringen, niet ingeloste verwachtingen. Sommigen onder hen waren goede vrienden van Jezus, anderen gewoon leerlingen, volgelingen. Ook de ‘moederfiguur’ ( – die een brugfunctie belichaamt – ) heeft vanuit een totaal ander gezichtshoek dit drama beleefd.

Ze waren bang dat hun hetzelfde zou overkomen als hun meester. In flarden herinnerden zij zich woorden en zinnen die Jezus had uitgesproken,
het waren woorden die lieten vermoeden dat zijn afscheid naderde.

– ‘Als wij elkaar liefhebben woont God in ons…-
– Hij heeft ons deel gegeven aan zijn Geest.. –

En dan die uiteindelijke beschrijving van wie God voor ons mag zijn:
– ‘God is liefde’ – Ontroerend mooi.
Het zijn maar woorden zou je denken, maar woorden zijn belangrijk, taal is heel belangrijk.
Het was reeds zo belangrijk voor die Afrikaanse slaven die naar Suriname gedeporteerd werden, ze zochten een taal waarin zij dichter bij hun ‘ziel’, bij hun ‘zijn’ konden komen.
Ook voor ons vandaag is die taal even belangrijk.
– God is liefde – liefde is God – dit brengt ons heel dicht bij ons ‘zijn’.
De laatste tijd gonst het in de media over ‘taal’ en het belang ervan. Over het al of niet respecteren van o.a.;‘dt’ in onze Nederlandse taal!
Of hoe onze taal misbruikt wordt door racistische opmerkingen in de voetbalstadia, waar het woord ‘oerwoudgeluiden’ in een totaal andere context helemaal ontkracht wordt.
Of hoe er een ‘spraakverwarring’ ontstaat bij het openen van de terrassen!
Waar de wereld van vol is loopt de taal van over….
De uitdrukking: ‘Van de wereld zijn’ heeft hier in deze evangelische context een eerder negatieve klank.
Het zou hier kunnen betekenen: verdeeldheid zaaien, haat prediken, racistisch opmerkingen roepen, mensen kleineren…
Alles wat tegenovergesteld is aan: ‘Opdat zij één mogen zijn zoals Wij.’
In Jezus’ gebed tot God zijn Vader klinkt het immers heel duidelijk:

“Zoals Gij Mij in de wereld gezonden hebt, zo zend Ik hen in de wereld, opdat ook zij in de waarheid aan U toegewijd mogen zijn.”

Het wordt onze opdracht om ‘die wereld’ een positieve bijklank te bezorgen, een goede naam te geven…
Er een plaats van te maken waar het goed is om te leven en de liefde concreet handen en voeten krijgt in de verbinding die tot stand komt tussen mensen en groepen.
Waar mensen elkaar opnieuw mogen ontmoeten op een gezellig terras, waar een groot stadium mag gevuld worden met mensen die samen ‘een vredeslied’ zingen, opkomen voor de talenten van elke speler van welk land hij ook moge afkomstig zijn,
Dat wij zó in deze wereld mogen leven, dat God zelf in ons woont
en in ons doen en laten heel concreet vlees en bloed wordt.
Dan wordt het echt een wereld zoals God die gedroomd heeft,
een wereld naar Gods hart.
En dat is het werk van de H. Geest die wij verwachten. Die zal ons uitnodigen om liefdevolle daden te verrichten. Want wie zijn wij zonder Gods hulp, zonder die H. Geest?
Moge Hij ons zegenen en bewaren…
Mooi is het toch als mensen over elkaar bidden met zegenende woorden. Dit wil ik ook doen voor jullie allemaal: ‘Gods Geest kome over u, God zegene en beware u.’ Amen.

* Muzikaal intermezzo – lied & piano

* Voorbede met gezongen acclamatie

Bidden wij tot de Heer, die ook voor ons heeft gebeden.

Bidden wij dat het ooit waar mag worden: genoeg brood voor allen die honger hebben, gelijke kansen voor iedereen die in ons midden vertoeft, mensen die zich écht verantwoordelijk weten voor elkaar.
Laten wij bidden…

t. en m.: Taizé

God, U bent liefde, bron van Leven.

-Bidden wij dat het ooit waar mag worden: warmte en bezieling die de hele Kerk doorstroomt, van top tot grondvlak, mannen en vrouwen, die, geïnspireerd door hetzelfde Evangelie, eenheid bevorderen in waarheid en trouw.
Laten wij bidden…

God, U bent liefde, bron van Leven.

Bidden wij om de goede gaven van Gods Geest: om liefde en vreugde bij ieder thuis, om verdraagzaamheid en vrede bij ieder in de buurt, om welwillendheid en geduld in onze omgang met elkaar.
Laten wij bidden…

God, U bent liefde, bron van Leven.

Slotgebed:

Oneindig goede God
waar uw mens geworden Zoon
zich aan U heeft toegewijd
is Hij niet van deze wereld.
Wij bidden U:
Geef dat wij
beschikbaar zijn voor anderen
in liefdediensten
die niet van deze wereld zijn.
Dit vragen we U
bron van alle liefde.

* Een lied om te eindigen
Geest van God, Adem van Leven ZJ 447
t. en m.: J.M. Morin, P. en V. Mugnier, vert. Gem. Emmanuel

Refrein:
Geest van God, Adem van leven,
Geest van God, Adem van vuur
Geest van God, troost en kracht U heiligt ons.

Kom, o Geest, kom in ons hart;
Kom, o Geest, wees ons nabij
Geest van leven, Geest van moed:
wij zien naar U uit.

Refrein

Kom, o Geest van heiligheid
Geest van waarheid kom in ons.
Geest van liefde, maak ons één:
wij zien naar U uit.

Refrein

Kom, o Geest, houd ons bijeen.
Geest van vuur brand in ons hart.
Kom o Geest en maak ons nieuw:
wij zien naar U uit.

Zending en zegen

Wij gaan terug naar de realiteit van het leven, van deze wereld.
Maar aan ieder van ons wordt gevraagd daar een stukje hemel op aarde te brengen. Daartoe zegene ons onze God:
in de naam van + de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen.

Nog een mooie zondag toegewenst aan u allen.