Ik zal vissers van mensen van jullie maken
ALGEMEEN CONTACT
(weekdagen tussen 9.15 uur en 12 uur)
St.-Jozefsstraat 3
8301 Knokke-Heist
050 51 17 98
secretariaat@tiberias.be
PASTOOR
Pastoor Philippe van den Driessche
philippe.vdd@skynet.be
0477 87 03 24
Woorden om te delen
Gedeelde woorden voor
We zouden als gemeenschap zondag samen gevierd, gezongen, gebeden hebben. We zouden in de stilte van ons hart, met gevouwen handen of in woord en lied, het goede en het minder goede van het leven gedeeld hebben. We zouden vanuit ons gedeeld geloof samen gezocht hebben naar wat dat evangelie
met ons leven en met de wereld te maken heeft.
Het loopt wel wat anders vandaag. We hebben geen keuze. Een ontwrichtend en verwarrend gebeuren dat ongetwijfeld ook iets zal doen met uw en mijn geloof, maar we hopen, bidden en geloven dat het voor ieder van ons een weg is die tenslotte leidt naar een dieper geloof.
In deze moeilijke tijden zoeken we om verder samen op weg te kunnen gaan. Niets dat levens zal redden -dat beseffen we- wel enkele kleine handgrepen die godweet gaandeweg verschil zouden kunnen maken…
We willen woorden delen. Doe jij ook mee?
Vanaf dit weekend brengen we terug iedere week een opname van nieuwe woorden bij het evangelie, woorden voor onderweg afwisselend door pastoor Willy en priester Philippe. Woorden tot bij u in de huiskamer gebracht. Schrijf je in op de nieuwsbrief en ontvang als eerste het filmpje in je mailbox.
Midden alle zorg en of toch ook zegen is er iets dat ons denken strelen kan. We noemen het bidden. Christenen hebben immers ook altijd nog die twee gevouwen handen. Voor veel mensen is het gebed een manier en bestemming om te proberen omgaan met wat roert en beroert of ontroert. Je kan van achter je scherm per mail je ‘voorbede’, je ‘gebed voor’ of je ‘gebed om’ sturen naar communicatie@tiberias.be t.a.v. Ann Staelens. Je kan het op een briefje posten op de pastorie of in de kleine grijze doos ‘Woorden voor God’ in de kerk stoppen. Wat in de loop van de dagen binnenkomt wordt wekelijks gebundeld en
zal verschijnen als verbindend gebed. Gewoonlijk ontmoeten parochianen elkaar in werkelijkheid en dan doet het er niet toe of je thuis bent in de digitale wereld of niet.
Bij wat we nu doen om blijvend en begaan met elkaar ‘op weg te
gaan’ is ook de verschillende kanalen laten kruisen belangrijk. Via telefoon, een briefje, een mail, via de site, via facebook… -maakt niet uit langs welke weg je indient, het zal op meerdere plaatsen gedeeld worden. Zo proberen we in liefde elkaars pijn en dromen samen te dragen en te delen met God.
Dit is een oproep aan ieder die, doordat de tijd die nu anders ingedeeld of beleefd wordt, graag even in de pen kruipt en ‘vanuit zijn kot’ een bericht wil zenden aan alle tochtgenoten. Je kan jouw bericht sturen naar communicatie@tiberias.be t.a.v. Ann Staelens. Je kan het op een briefje posten in de pastorie of in de grote gijze doos ‘Woorden voor elkaar’ achteraan in de kerk. Laat dus maar komen die korte gedachte, die verre groet, een woordspeling, een klein gelukje, een mijmering, dat grapje, maar ook wat moeilijk is of een bericht van hoop en deugd. Elke schriftelijke verwennerij maar evenzeer een foto van de tekening van je kind of kleinkind; kortom alles wat verbindt en ons liefdevol en waakzaam verder laat gaan is welkom. Ook zo blijven we ‘delen’, al is het nu weer voor een tijdje anders dan gewoonlijk.
Zo, tochtgenoten. Vertrouwen is een geloofsact. Hopen ook. Bekommerd om mens en wereld blijvend ‘met mekaar gaan’ hoort daar eveneens bij. Daarom, naast de kleine goedheid van velen: niet aarzelen om een berichtje na te laten als er iets is waarvoor je hulp nodig hebt of als de dagen ende dingen te zwaar wegen. Tot we weer samenzijn.
Op een ochtend wordt Lola wakker met een mond vól lieve woord-jes. Zoveel lieve woordjes dat haar wangen er bol van staan. Lola wil
haar lieve woordjes aan papa vertellen. Maar papa heeft geen tijd.
Hij moet weg. Lola wil haar lieve woordjes aan mama vertellen. Maar mama heeft het veel te druk. ‘Mama, ik moet je wat vertellen,’ fluistert Lola. ‘Straks, lieverd,’ zegt mama, ‘anders kom je nog te laat op school.’ De bus maakt veel te veel lawaai om lieve woordjes te zeggen. Op de speelplaats stapt Lola op juffie af. Maar juffie is bezig. Ze heeft geen tijd. En Olivier is een uitslover. Hij weet alles beter. Die is niet lief genoeg voor Lola’s lieve woordjes. Tussen de middag zit iedereen op zijn eten te kauwen. Lola kijkt stilletjes om zich heen. Op lieve woordjes kun je niet kauwen, denkt ze. In de pauze speelt iedereen in de kring.. Lola kan geen enkel woord zeggen en al helemaal geen lief woordje. Hé, daar is Frankie op zijn skateboard. Lola is een beetje verliefd op Frankie. Tegen hem wil ze haar allerliefste woordjes zeggen. Wat een rotjoch! Hij stuift vol lawaai voorbij zonder naar Lola’s lieve woordjes te luisteren. De bus
maakt nog steeds te veel lawaai. En trouwens, nu heeft Lola er geen zin meer in. Ze heeft nergens meer zin in. Lola is boos. Als papa en mama thuiskomen is Lola nog steeds boos. Ze heeft geen zin meer om lieve woordjes te zeggen. Het vlees is niet lekker, de sla ook niet, de aardappeltjes al helemaal niet en de melk is vies. ‘Wat heb je toch, Lola? Waarom zeg je niets?’ vragen mama en papa. Lola knijpt haar lippen op elkaar: Ik zeg niets, ik doe het niet, ik zeg geen lieve woordjes. Maar haar wangen worden boller en boller en dan opeens roept Lola uit: ‘Mama, ik vind je zo lief! Papa, ik vind je zo lief! Ik vind jullie allebei zo lief!’ Eindelijk kan Lola haar lieve woordjes kwijt. En je weet wat er gebeurt als je lieve woordjes zegt… Lola krijgt heel veel kusjes en knuffels. Maar als Lola gaat slapen is ze toch een beetje bang. Stel je voor dat de woordjes morgen niet terugkomen. Als het licht uit is weet ze het zeker: De lieve woordjes voor morgen zweven al in haar kamertje.
CarlNora
We willen je vragen om er jouw “lieve woorden” te schrijven op een vel papier en dit blad aan het venster of de deur van je buurman/vrouw… of iemand van wie je denkt: “die heeft er wat aan…” te bevestigen… hopelijk doet het iets…
