Witte Donderdag met de vormelingen

Een intense viering in de Margaretakerk

Een heel bijzondere avond

Op Witte Donderdag herdenken Christenen de avond dat Jezus voor het laatst aan tafel gaat. Dat wist Hij wel, maar zijn leerlingen niet… Samen met de gemeenschap van de Heilige Margareta mochten de vormelingen van H. Hart, Duinbergen en Westkapelle vanuit de Joodse Pesachmaaltijd gedenken hoe Jezus de eucharistie instelde. De vormelingen evoceren niet alleen het Laatste Avondmaal, maar ook de eraan voorafgaande voetwassing en wat er op volgt, het biddend waken in de Olijftuin…

Bij het binnenkomen klonk Joodse muziek wat de mensen al in de juiste sfeer moest brengen. Jezus vierde die avond trouwens het Joodse Pesachfeest, het feest van Pasen, het vieren en gedenken van de bevrijding uit Egypte, uit de onderdrukking. Een feest van leven, een lentefeest. Elke generatie vrouwen, mannen en kinderen hebben de opdracht om deze herdenkingsavond te plaatsen in de tijd waarin zij leven en er inhoud aan te geven, door na te denken over wat vrijheid en onderdrukking voor hen betekent!

Het Joodse Pesachfeest wordt voorbereid

Tegen 19 uur verstilde de muziek en stapten twee leerlingen van Jezus (vormelingen) het podium op en troffen de laatste voorbereidingen voor het Pesachmaal. Al snel kwamen ook de andere leerlingen binnen en als laatste Jezus (pastoor Willy) zelf. De leerlingen (vormelingen) richten zich vol aandacht naar Jezus die het woord nam: “Mijn vrienden, laat ons samen Pesach vieren! Laten wij op deze feestavond dankbaar herdenken hoe God ons volk bevrijdde uit de slavernij van Egypte. Hij is waarlijk de God wiens naam is: Ik-zal-er-zijn! Ja, Pesach is het feest van hoop, altijd, wat er ook gebeuren mag. Nu is het de tijd en het uur om in opstand te komen tegen uitbuiting van mensen. Mogen alle profeten en onze voorvaderen, die ons geleid hebben naar bevrijding uit slavernij opstaan in ons. Laten wij daarom het feestlicht ontsteken, dat het ook licht wordt in ons hart.”

Zeven stammen van Israël

Twee leerlingen ontstaken de kaarsen van de menora (zevenarmige kandelaar – oud symbool van het Joodse volk, de zeven stammen van Israël), terwijl “Lied aan het licht” klonk.

Het vuil van de wereld afwassen

In de streek waar Jezus en zijn vrienden woonden was het een Joods gebruik, dat men zich, voor men aan tafel ging, de handen waste. Hierbij stonden de slaven hun meester ten dienst, maar nu wilde Jezus de voeten wassen van zijn leerlingen wat ze toch wel wat vreemd vonden.

Hij sprak: “Jullie moeten weten dat jullie allemaal allang schoongewassen zijn door Mijn woorden. Maar Ik stel dit gebaar om duidelijk te maken dat Ik niet alleen jullie Meester ben, maar ook jullie slaaf, Ik ben er om jullie te dienen en jullie voor te gaan op de weg van de nederigheid…”

En verder “… Vrienden, laten wij het stof van onze voeten schudden, elkaar dienen, elkaars ondergeschikte zijn. Enkel op de weg van de dienstbaarheid geraken wij vooruit. Laten wij onze handen wassen in onschuld, het vuil van deze wereld afwassen door het zuiverende water, dat we, zowel rein vanbuiten als vanbinnen, aan tafel kunnen gaan.”

Bij de klanken van een joodse Halleluja, het luiden van de kerkklokken en het rinkelen van alle belletjes in de kerk mochten de kerkgangers zich de handen laten wassen door de leerlingen van Jezus, om daarna aan tafel te gaan…

Doet dit tot Mijn gedachtenis

De leerlingen namen plaats aan de tafel en om de traditie in ere te houden luisterden ze naar het verhaal van de uittocht, waarna de tafel gedekt werd met brood en wijn. Jezus brak het brood en gaf het aan zijn leerlingen met de woorden: “Neemt en eet, dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis”. Zo nam Hij ook de beker, sprak een dankgebed uit en zei: “Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, dat voor u en alle mensen wordt vergoten tot vergeving van zonden; telkens als gij deze beker drinkt, zult gij het doen tot mijn gedachtenis.”

Jezus trok na het laatste avondmaal met zijn leerlingen naar de Olijfberg om er in stilte te bidden met de Vader. Ook nu nodigt Jezus alle aanwezigen uit om Hem en zijn leerlingen te volgen naar de Olijfberg.

Samen met Hem

“Wachten, waken, bidden… met Jezus de lijdensweg gaan, Hem nabij blijven – niet vluchten naar de Olijfberg gaan en wakend blijven… Laten wij nu gaan, in de stilte van deze Witte Donderdag-avond om te bidden en te waken. We dragen de kelk, het Jezusbrood, de doornenkroon en kaarsen met ons mee… We houden een lichtprocessie naar het hoogaltaar waar we in aanbidding verblijven bij het sacrament van brood en wijn. Kom, laten wij gaan en zachtjes zingen: Blijf bij Mij en waak hier met Mij, wakend en biddend, wakend en biddend….“