In memoriam pater Gerard (1930 – 2017)

Beste familie, beste vrienden, beste mensen, jullie allen die P. Gerard hebben gekend,

Op zaterdag 5 augustus 2017 hebben wij – de leden van de Dominicaanse Familie in Vlaanderen – plots en onverwachts afscheid moeten nemen van P. Gerard. Vandaag herdenken we zijn heengaan van een jaar geleden. Korte tijd voor zijn sterven heeft P. Gerard aan mensen die treurden om het afscheid van een dierbare, nog deze tekst verstuurd: “ Zoals de wind een boom ontwortelt, zo wordt een mens aan het leven ontrukt. Voor wie achterblijft is er de wonde en de leegte. Toch zegt de liefde : hij is niet afwezig “. Vandaag blijft P. Gerard – voorbij zijn heengaan – ons levendig nabij. Dat geloven wij. Dat ervaren wij. De leegte die hij achterlaat is immers niet leeg, maar vol. Vol van dankbare herinneringen om wat we mochten ontvangen. Hij was de stichter, de bezieler én de onvermoeibare promotor van de Dominicaanse Familie. Zijn inzet was opmerkelijk. Zijn nooit aflatende gedrevenheid kenmerkte hem. De leken in de Kerk lagen hem nauw aan het hart. Hij was ervan overtuigd dat leken een grotere en belangrijke rol moeten toebedeeld krijgen in de kerk, zowel vrouwen als mannen. Studie en vorming waren daarbij onontbeerlijk en daarvoor nam hij voortdurend nieuwe initiatieven. Hij heeft ontelbare ontmoetings- en vormingsdagen georganiseerd. Hij was de officiële kerk hierin ver vooruit!

Afscheid moeten nemen van P. Gerard heeft velen van ons erg ontroerd. Het mooiste wat we hem kunnen geven is verderzetten wat hij is begonnen. En doen wat gedaan moet worden.

Een opdracht die we nu zelf moeten invullen. En wanneer we het op onze weg even niet meer zien zitten en we in woelige wateren terechtkomen dan is hij het kompas. Zijn woord zal altijd weerklinken: “ Ga maar… je kunt het!”. Zijn krachtig geloof in ons en zijn bevestiging deden wonderen. Tot ziens P. Gerard, in de ontmoeting en in de voltooiing met de Levende God die ons begrijpen ver te boven gaat.

Wittevrongel Maria, 21 oktober 2018