Eureca!

Eureka, riep Archimedes toen hij in bad de zogenoemde Wet van Archimedes ontdekte. “Ik heb het gevonden”, riep hij uit, in een opwelling van vreugde. Volgens de overlevering sprong de wiskundige uit zijn bad en liep naakt rond door de straten van Syracuse, van blijdschap schreeuwend “eureka”.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik de dag na het laatste overlegcomitee geen bad heb genomen maar gewoon een lekkere warme douche. Ik liet echter wel eens hetzelfde woord vallen: eureka! In de douchecabine, wel te verstaan.

Hoewel, misschien is “Alleluia” een betere uitroep bij dergelijke gelegenheid? Een vreugdekreet om Pasen. Met de op handen zijnde versoepelingen in het coronabeleid, staan we ook als kerk weer een beetje op uit een lange doodse winterslaap. Alleluia dus! We kondigen met vreugde aan dat de vooropgestelde maatregelen het opnieuw mogelijk maken om na 9 juni terug samen in gemeenschap eucharistie te vieren.

Er was de laatste maanden heel wat commotie omtrent de beslissing om in de kerken enkel 15 gelovigen te mogen ontvangen tijdens een dienst. Uitzonderlijke omstandigheden vragen nu eenmaal om uitzonderlijke maatregelen. Sommigen stonden pal achter deze beslissing van de politieke verantwoordelijken en vonden dat we maar niet voorzichtig genoeg konden zijn. Anderen zagen er een teken in van solidariteit met zovele mensen en sectoren die eveneens zwaar getroffen waren door al de beperkende maatregelen. Een andere strekking gelovigen vond veeleer dat we als kerk en als gelovigen toch maar wat stiefmoederlijk en oneerlijk werden behandeld. De bisschoppen zouden niet genoeg druk hebben uitgeoefend.

Wat er ook van zij, over alle diverse meningen heen, de huidige crisis is voor niemand een geschenk. De situatie is voor vele mensen heel schrijnend en pijnlijk.
Het komt er vooral op aan om op een positieve manier over de verschillen heen, de krachten te bundelen. Samen geraken we er wel weer bovenop!

Door de vaccinatiecampagne die nu op volle kracht draait, zien we al een lichtpuntje.
De kerkgemeenschap zal net als andere sectoren in onze samenleving stilletjes aan kunnen herademen.

Na 7 maanden zonder weekendvieringen is het geen moment te vroeg om weer te kunnen opstarten. Een mens leeft immers niet van brood alleen! We hebben als gelovigen nood aan zingeving, aan spiritueel voedsel. Meer dan ooit hebben we ondervonden hoe schraal het leven is met beperkte sociale contacten. Dat geldt uiteraard ook voor ons “kerk-zijn”. Samen vieren is essentieel. Geloven is immers geen louter privézaak. Geloven wordt gelouterd en verrijkt door het samen in gemeenschap te vieren en te beleven.

Opnieuw kunnen samenkomen om de Heer én elkaar te ontmoeten in de eucharistie is allesbehalve een banaliteit. Het is levensnoodzakelijk voor elke christen die zichzelf serieus neemt.

Met de aangekondigde versoepelingen zien we er naar uit om in het weekend van zaterdag 12 en zondag 13 juni in gemeenschap samen het brood te breken. Voorlopig geldt nog steeds de maatregel van 15 personen per dienst. Pas op 9 juni wordt dit verruimd tot 100 mensen.

Ach, een zondag zonder “mis” is als een café zonder bier of een bakker zonder brood. Schraal, doods. Je voelt dat je iets mist.
We missen elkaar! We missen de ontmoeting met de Levende Heer in de eucharistie!

Nog even dus, we tellen samen de dagen af.
We hopen jullie alvast allen opnieuw te mogen ontmoeten in één van onze kerken.

Eureka of Alleluia?!