Ik zal vissers van mensen van jullie maken
ALGEMEEN CONTACT
(weekdagen tussen 9.15 uur en 12 uur)
St.-Jozefsstraat 3
8301 Knokke-Heist
050 51 17 98
secretariaat@tiberias.be
PASTOOR
Pastoor Philippe van den Driessche
philippe.vdd@skynet.be
0477 87 03 24
Kind worden van de nieuwe wereld van liefde,
van vrede en gerechtigheid
Ken jij iemand zonder computer die toch graag verbonden zou blijven, druk dan een van de PDF bestanden af en stop deze in zijn of haar brievenbus.
Goede mensen,
Zoals elk jaar heb ik ook dit jaar op nieuwjaardag gekeken naar het traditionele “Nieuwjaarsconcert” uit het concertgebouw van de Oostenrijkse hoofdstad Wenen.
Dit eindigt steevast met de Radetzky March, op. 228 van Johann Strauss Sr. Het is een ritueel geworden, en rituelen zijn belangrijk in het leven van mensen – vroeger en nu –
De Italiaanse dirigent Riccardo Multi gaf op het einde van het concert een opmerkelijke nieuwjaarsboodschap.
Hij benadrukte het belang van de ‘muziek’ in het leven van mensen,
als bloemen…
“As flowers – nothings to kill, music help for peace, to make a better society, full of joy. We can hope for a better year 2021.
En hij voegde er nog aan toe: “muzikant zijn is geen beroep maar een missie, een zending.”
Hier komen we heel dicht bij het feest van vandaag, de doop van de Heer, zijn zending.
Dit ritueel was een statement voor Jezus.
Het overschrijden van een grens, van een barrière.
Op die manier werd hij aangesteld als koning, als Gods Zoon.
In het evangelie lezen we :
“Er kwam een stem uit de hemel… ‘dit is Gods lieve zoon’
Jezus heeft naar die stem in zijn binnenste geluisterd.”
Van toen af is Hij zijn publieke zending begonnen.
Van een teruggetrokken bestaan in een vergeten dorp is hij de prediker, de volksleider geworden.
Johannes de Doper doopt met water, zoals hij zelf verkondigt.
Het was en is een teken van omkering.
Door het water gaan wil zeggen, een nieuwe mens worden. Johannes bedoelt, kind van God worden,
mogen ervaren, mogen weten, dat je er nooit alleen voor staat. Kind worden van de nieuwe wereld van liefde,
van vrede en gerechtigheid.
Daar hoort meteen een opdracht bij, een missie…
dat je daaraan ook je eigen bijdrage moet leveren en dat je er al je talenten voor moet inzetten.
Johannes staat daar niet toevallig aan de Jordaan.
Het is de plaats waarlangs destijds het joodse volk het beloofde land binnenging.
Ze waren 40 jaar door de woestijn getrokken,
een plaats van droogte en eenzaamheid,
een plaats van bezinning en loutering.
De laatste barrière was het water van de Jordaan.
Nu, zeker in het droge seizoen is dat niet veel meer dan een brede beek.
Maar het is wel een symbolische plek.
Het deed hen zeker denken aan het water van de Rietzee dat ze hadden doorgestoken.
En daarachter, achter de Jordaan, daar lag het Beloofde Land,
het vruchtbare land, het land van melk en honing.
Johannes kiest juist deze plek om te dopen.
De mensen moeten de woestijn ingaan, zich bezinnen,
zich vanbinnen louteren om zich te laten dopen,
door het water van de Jordaan te gaan en als nieuwe mensen boven te komen.
Dat is niet toevallig. Water is leven gevend.
Water brengt vruchten voort.
Op dit feest van de Doop van de Heer worden wij uitgenodigd terug te kijken naar ons eigen doopsel.
We herinneren het ons uiteraard niet meer.
Maar we mogen teruggrijpen naar de diepe betekenis.
De doop van de Heer is geen oud gegeven.
Het is het opnieuw vieren van onze eigen doop,
zodat we steeds opnieuw kinderen van deze nieuwe tijd mogen zijn, kinderen van God, van het grote Geheim dat God is.
Jezus zelf maakt een glimp van dat geheim zichtbaar
en wij mogen zijn voorbeeld navolgen door vruchtbaar stromend, liefdevol en leven gevend als water te zijn.
Een mooie boodschap aan het begin van dit prille nieuwe jaar,
dat de warmte van Gods liefde uit ons hart mag stromen.
Deze week werden geen gebeden gepost via mail of via de dozen in de kerken. Ik geef jullie toch een gebed mee, passend bij deze zondag.
Heer Jezus: Welbeminde Zoon,
Laat allen die gedoopt zijn in Jezus naam dat zij – vervuld van zijn Geest – zijn taak voortzetten in deze wereld.
Zorg voor hen die hun doopbeloften niet meer nakomen: dat Gods Geest hen tot nieuw leven brengt, tot nieuwe inzet naar God en medemensen toe…
We bidden voor onszelf die uitgezonden zijn als levende getuigen van het evangelie.
Goede God, onvermoeid en ongebroken laat uw uitverkoren Zoon menswaardig leven zien. Vervul ieder van ons met de Geest die Jezus heeft bezield.
Dit vragen we U alle dagen van ons leven.
Amen
(Drie teksten gedeeld door Ria uit catechesebundel)
IK DROOMDE WEL EENS
Ik droomde wel eens dat Gods handen groter zijn dan zon en maan en dat er duizenden verhalen in Gods hand geschreven staan. En als ik heel goed keek, dan zag ik ook mijn eigen naam, in Gods hand geschreven staan.
God heeft de handen van een kind. Zo breekbaar en zo broos legt Hij zijn hoop in onze hand, omdat Hij ons bemint maakt Hij zich hulpeloos.
God heeft de handen van een man, God heeft een vaderhand. Een hand die streelt, een hand die troost. God is een lieve God, een God die minnekoost.
*****
BALLADE VAN HET VOLK
Een vader had een mooie droom van toekomt voor zijn kinderen.
Geen baas, geen boek, geen zilvervloot kon hem het dromen niet verhinderen: De aarde zou een hemel zijn, de mensen zouden mensen zijn en brood zou er voldoende zijn, dat lied bleef in hem klinken.
Er was een volk dat wegtrok uit het bar en boos verleden. Het zocht het land van morgen en een woord van recht en vrede. De aarde zou een hemel zijn, de mensen zouden mensen zijn en brood zou er voldoende zijn, dat lied ging in hem klinken.
Dit volk, verzwakt en opgejaagd, hield vast aan wat gezegd was: dat vaders droom de toekomst had, dat liefdes wil een wet was. De aarde zou een hemel zijn, de mensen zouden mensen zijn en brood zou er voldoende zijn, dat lied ging in hen klinken.
Er was een zoon die luisterde, die omkeek naar wie achter stond. Die bad en vocht en openging en broers en zussen naast zich vond. De aarde zou een hemel zijn, de mensen zouden mensen zijn en brood zou er voldoende zijn, dat lied ging in hen klinken. Die vader heb ik nooit gezien, maar wel zijn volk, zijn kinderen.
Zolang wij weten van elkaar, zal vaders hoop niet verminderen. De aarde zou een hemel zijn, de mensen zouden mensen zijn en brood zou er voldoende zijn, dat lied ging in hen klinken.
*****
DANKLIED
‘k Wou je danken om de zonneschijn om de geur van die bloem.
‘k Wou je danken om het regenfestijn om de boog hoog aan de hemel. Om de mens die hier naast mij staat om de handdruk in de mijn. ‘k Wou je danken om mezelf en om de ander.
‘k Wou je danken om de witte zwaan om het lied van de blauwe lucht. ‘k Wou je danken om de kinderen die spelen met elkaar. Om het jongetje dat zingt en lacht om zijn zusje met haar grote pop. ‘k Wou je danken omdat zij er mogen zijn.
‘k Weet niet meer wat ik nog zeggen kan; kan de woorden niet meer vinden. ‘k Wou maar danken om alles wat ik zie, om wat ik hoor en wat ik voel. Ja om alles wat ik vergat om die duizenden dingen. Ja, dat is alles wat ik zeggen wou aan jou. DANK, DANK, DANK!
