Ik zal vissers van mensen van jullie maken
ALGEMEEN CONTACT
(weekdagen tussen 9.15 uur en 12 uur)
St.-Jozefsstraat 3
8301 Knokke-Heist
050 51 17 98
secretariaat@tiberias.be
PASTOOR
Pastoor Philippe van den Driessche
philippe.vdd@skynet.be
0477 87 03 24
Een online versie
De opmars van het virus dwingt ons ertoe om Leven en Dood Anders op de parkbegraafplaats dit jaar af te schaffen. Samen met velen vinden dit heel jammer. Leven en Dood Anders is een initiatief dat door velen als heel waardevol beschouwd wordt bij het verwerken van verlies.
Het rouwen gaat verder en is in de huidige omstandigheden nog moeilijker dan anders. Velen hebben niet op de gebruikelijke manier afscheid kunnen, nemen van hun geliefden. Daarom hebben we aan een alternatief gedacht en hebben enkele mooie filmpjes verzameld, die misschien een hulp kunnen zijn, bij de verwerking van het verlies van een dierbare. Ook voor kinderen hebben we een aanbod.
Ken jij iemand die met verlies te maken heeft verwijs hem of haar dan misschien eens door naar deze pagina.
Een bolletje wol komt tot leven. Op zo’n manier dat je blijft kijken. Dat je (bijna) moet huilen. Omdat het bolletje wol sterft. Wat een ontzettend mooie videoclip bij het liedje “Moving On” van James, gemaakt door Ainslie Henderson. Het liedje voelt niet voor niets zo emotioneel. Tim Booth, zanger van de band James, schreef het naar aanleiding van de dood van zijn moeder, en van zijn vriendin Gabrielle.
Een dochter keert regelmatig terug naar de plek waar ze haar vader voor het laatst zag. De seizoenen veranderen en de jaren verstrijken. Het meisje groeit op, begint haar eigen gezin, wordt oud, maar haar verlangen naar haar vader blijft.
Een onafscheidelijke tweeling.
Een hoofdrol in Doornroosje.
Een kerkhof vol verhalen.
Vader begraaft zijn eigen zoon.
Moeder verzint hoe haar kind verder leeft.
Grote mensen kunnen klein zijn.
Ziet de dochter.
Ze laat het er niet bij zitten.
Vader, moeder en een kind vertellen hoe ze het verlies van hun zoon en tweelingbroertje proberen te verwerken. Dat doen ze in een monoloog, elk bij een ander ‘engelengraf’ op het kerkhof. Ook de overleden jongen zelf komt in een monoloog aan bod. Hoe verschillend hun verhalen ook zijn, toch zijn ze op een intense en gevoelige manier met elkaar verbonden. In deze voorstelling heeft Hanneke Paauwe niet alleen oog voor de donkere en zwarte kant van verlies, maar ook voor troost.
Emotioneel en pakkend lied van Maaike Ouboter, geschreven voor de wedstrijd ‘De Beste Singer-Songerwriter’ in Nederland. Kan geïnterpreteerd worden als liefdeslied, maar Maaike beschrijft het zelf als een lied voor haar overleden ouders.
Bedoeld voor kinderen om met de dood te leren omgaan
