Ik zal vissers van mensen van jullie maken
ALGEMEEN CONTACT
(weekdagen tussen 9.15 uur en 12 uur)
St.-Jozefsstraat 3
8301 Knokke-Heist
050 51 17 98
secretariaat@tiberias.be
PASTOOR
Pastoor Philippe van den Driessche
philippe.vdd@skynet.be
0477 87 03 24
Om het duidelijk te maken…drie herkenbare verhalen over verzoening…
Boem, krak, in honderd stukjes! Kleine Lukas is zo boos dat hij zijn bord met een grote zwier op de grond gooit! Hij wil alleen maar frietjes, maar papa vindt dat hij ook groenten moet eten. Er volgt een potje huilen en stampvoeten in de hoek. Dan wordt het stil : is papa nog boos? Even voorzichtig kijken en stilletjes naderen … “Lukas zal weer flink zijn”, een knuffel en een dikke zoen. Papa houdt heel veel van Lukas, maar hij vindt het niet leuk als hij stout is. Hij was natuurlijk al niet meer boos, maar de knuffel en de zoen laten goed voelen dat papa en Lukas elkaar doorheen alles heel graag zien.
“Zo kan het echt niet verder op de dienst, een collega is ziek en er is juist zoveel werk. Ik vind dat we naar de directeur moeten stappen. Anderen denken dat we best meteen zouden staken”. Leen heeft wel gehoord wat haar man Tomas vertelt, maar er is juist een spannende film op TV. “Och, trek het je niet aan…” Tomas zwijgt en voelt zich onbegrepen, boos en verdrietig. Alleen de TV-stemmen spreken nog. Later samen in bed beseft Leen dat zij Tomas met zijn zorgen alleen heeft gelaten. Dit wordt even uitgepraat en afgesloten met een warme zoen. Tomas houdt van zijn vrouw, en juist daarom kan haar gedrag hem diep kwetsen. Maar woorden en gebaren van verzoening verstevigen de liefdesband.
Wat verveeld belt Joris eind mei aan bij zijn bejaarde moeder. Ze zal wel kwaad zijn, want hij heeft haar nog niet bezocht sedert Nieuwjaar en hij is zelfs haar verjaardag op 15 maart helemaal vergeten. Moeder Jeanne ontvangt hem met een klacht: “Jongen toch, zo lang geleden…” Ze kijken elkaar aan zonder woorden, want Joris vindt op dat moment niets ter verontschuldiging. Moeder weet het wel, hij heeft het zo druk en een bezoekje wordt alsmaar uitgesteld. Jawel, ze houden van elkaar, maar dit kan toch niet zonder regelmatig contact … Bij een onhandig “sorry ma” omhelzen en kussen ze elkaar en weten dat alles weer goed is.
Wij, mensen, maken fouten door verkeerde dingen te doen of door goede dingen niet te doen. Daardoor kwetsen wij de liefdevolle verbondenheid met elkaar of laten we een relatie verslijten. Vergeving en verzoening kunnen de liefdesband weer opbouwen.
Waarom noemen christenen hun fouten ook “zonde”? Wat heeft God ermee te maken? Als de leerlingen aan Jezus vragen hoe ze God kunnen aanspreken, zegt Hij: “zeg maar Vader”. Er is een liefdesband tussen God en elke mens, warm en teder, eindeloos sterker dan de diepste liefdesband die wij kennen tussen mensen. Waarom raken onze fouten God? Omdat Hij van zijn mensen houdt als een Vader. Een medemens kwetsen, kwetst ook Hem, want wie aan het kind raakt, raakt ook de Vader. En zoals elke vader heeft Hij grote verwachtingen van ons: dat wij groeien in goedheid, rechtvaardigheid en liefde, dat wij meebouwen aan dat ‘Rijk Gods’. Hij verlangt naar onze wederliefde, Hij verlangt dat wij met Hem verbonden blijven en die relatie niet laten verslijten.
Als het besef dat wij tegenover God tekortschieten tot ons doordringt, hoeft dit niet verpletterend te zijn. Wij mogen gewoon zo voor Hem staan, met alles wat leeft in ons hart: al het goede, maar ook het kwaad en het tekort. Doorheen alles blijven wij het beminde kind van die hemelse Vader, kleine mens tegenover die grote God. Wat er ook in ons leven gebeurd is aan onwil of verwijdering, Hij knipt nooit de liefdesband door. Hij wacht op ons, zoals in de parabel van de verloren zoon de Barmhartige Vader op de uitkijk staat en verlangt dat de geliefde zoon terug thuiskomt. Hij wacht op een woord of een gebaar…
Wij kunnen naar Hem toegaan en vergeving vragen in een moment van persoonlijk gebed of tijdens de schuldbelijdenis in de eucharistieviering. Wij kunnen onze weerstand of vooroordelen tegenover ‘de biecht’ overwinnen en gebruik maken van de biechtgelegenheid die aangeboden wordt in de dagen voor Pasen. De Kerk gebruikt een nieuwe naam voor de biecht: het sacrament van ver-zoen-ing. Dit zegt toch mooi waarover het precies gaat: de bezegeling van de vergeving die al lang aanwezig was in Zijn barmhartig hart, de versteviging van de liefdesrelatie, de ZOEN VAN GOD. Voor kleine Lukas, Leen en Joris is de relatie weer helemaal in orde door de knuffel en de zoen. Voor jou en mij is die zoen van God, die ons gegeven wordt in de woorden en de handoplegging van de priester, een onmisbaar teken van een vernieuwde verbondenheid! De Kerk roept ons op: de tijd rond Pasen is de gunstige tijd …
Mocht u het wensen dan kan er ook een persoonlijke biecht aangevraagd worden bij pastoor Philippe, die u kunt aanspreken na de mis.