Twijfel, geloof en vertrouwen
In de zondagslezingen van dit weekend (1 Koningen 19,9a.11-13a en Matteüs 14,22-33) ging het over twijfel, geloof en vertrouwen. Ook de apostelen, zelfs Petrus kende zijn twijfels.
Zoals ieder jaar is pastoor Philippe in de grote vakantie een hele periode afwezig in Heist en Ramskapelle. Dan gaat hij met de jongeren mee op kamp. Dit jaar zijn heel wat jeugdbewegingen en hun leiding ongewild en vaak door uit de context getrokken feiten in een slecht daglicht komen te staan. Dit weekend was pastoor Philippe tussen twee kampen door (KSJ en Chiro) terug in Heist en nam het in zijn preek op voor de jongeren en de jeugdbewegingen die ook heel wat goeds teweeg brengen bij de jongeren, die hen in een beschermd milieu de kans geven om fouten te maken en terug op te staan. Wij volwassenen veroordelen hen te gemakkelijk, terwijl we vergeten dat we zelf ook jong zijn geweest en ook uit onze fouten hebben moeten leren. Om de jongeren een hart onder de riem te steken, zodat ze verder met elkaar op weg kunnen gaan wil ik hier de preek van dit weekend graag een plaatsje geven en samen met pastoor Philippe een oproep doen om vertrouwen te stellen in de jeugd en het jeugdwerk.
Homilie bij de 19e zondag door het jaar A
Jeugdbewegingen kwamen nogal wat in het nieuws, deze zomer. Vaak werd niet zo’n positief beeld geschetst. Kampen die opgebroken dienden te worden omdat vele kinderen ziek waren geworden door besmet rivierwater, bleek later. Even later het op facebook gedeelde verhaal van scoutsjongeren die er precies verhongerd uitzagen en een kampterrein bezaaid met bierflesjes: dit alles bleek uiteindelijk heel erg uit de context getrokken. Als culminerend hoogtepunt het uiteraard tragische ongeval van de jonge scout die op kamp verdronk.
Deze zomer dus geen al te positieve beeldvorming ban het jeugdwerk. Dit alles werd uiteraard ook uitgebreid becommentarieerd op de sociale media. Zonder enige vorm van controle of nuance, zonder verweer en vaak zonder enige kennis van de context worden mensen of gebeurtenissen daarop gemaakt of gekraakt.
Plots kwam er toch ook een mooie en degelijke tegenreactie van een oud-chiroleidster die een open brief schreef waarin ze openhartig vertelde hoeveel plezier ze wel had beleefd aan haar tijd in de jeugdbeweging. Hoe mooi het engagement wel is van zovele jongeren die zich inzetten – geheel vrijwillig – om tienduizenden kinderen een fantastisch kamp te bezorgen. Om dan nog maar te zwijgen van het wekelijkse engagement. Een getuigenis ook over de sociale vaardigheden die ze meekreeg in de jeugdbeweging.
Het is een beetje hetzelfde refrein dat steeds terugkeert: goed nieuws doet weinig stof opwaaien en polemiek verkoopt. Jammer, want enige nuance bij de vele berichtgeving die ons overspoelt is wel op z’n plaats.
Zelf ben ik net thuis van 11 dagen kamp met de KSA van Knokke. Drie kampen deed ik aan: twee min 12 groepen. Eéntje in Bellingen en ééntje in Beverlo. De plus 12 in Resteigne. Elk jaar opnieuw en vermoeiende maar bijzonder deugddoende activiteit. De Chiro die nu in Lommel zit, komt volgende week aan de beurt.
Het is mijn ervaring dat we best wel wat vertrouwen mogen stellen in onze jeugd. De ervaringen en vaardigheden die onze kinderen en jongeren meekrijgen in de jeugdbeweging zijn van onschatbare waarde. De sociale dimensie is ronduit een kostbaar goed en gaat regelrecht in tegen onze hyper-individualistische samenleving: gratuit engagement, samenwerken, respect voor diversiteit, vertrouwen in zichzelf en in anderen e.d. meer…. .
Dat we als volwassenen soms wel eens een oogje moeten toeknijpen voor enige jeugdige onbezonnenheid is wel waar, maar is dat zo nieuw? “c’est le privilège de la jeunesse”.
Ik durf best wel te stelle dat de jeugdbeweging in die zin een goede oefenschool is voor het “volwassen worden”. Bovendien, met hun verantwoordelijkheidsgevoel tijdens hun “werkuren” als leider of leidster zit het best wel goed. Laten we hen dus maar krediet geven!
Als ik denk dat de jeugdbeweging en goede leerschool is om het leven te leren, om vertrouwen te vinden in jezelf en in anderen… dan sluit dit heel goed aan bij het evangelie van zopas.
De kern van het verhaal is niet zozeer het tot de verbeelding sprekende gegeven dat Jezus over het water loopt. In wezen is dat van heel weinig belang. Zo ook de vraag als dit nu al of niet letterlijk moet genomen worden. Het evangelie verhaalt ons vooral over een heel menselijke levensvraag: hoe gaan we om met twijfel en geloof/vertrouwen.
Petrus, de rots in de branding, twijfelt en zinkt. De evangelist geeft ons mee dat geloof en twijfel hand in hand gaan. Doorheen twijfel, doorheen de stormen van het leven, doorheen tegenslagen… kan je sterker worden en groeien in geloof, in vertrouwen. Zelfs doorheen de pijnlijke ervaringen die eigen zijn aan ons leven en waar we allemaal mee geconfronteerd worden, kan je vertrouwen op het spoor komen en verwonderd ontdekken hoe groot je geloof wel kan zijn, hoe groot je veerkracht.
Dat is de kern van dit verhaal:
Zelfs in de ergste wanhoop of verdriet, in de grootste tegenslag of twijfel, in je diepste ontgoocheling; kan je toch het vertrouwen vinden om verder te gaan. Vertrouwen en geloof dat je in staat stelt tot wonderlijke dingen. Amen.