Mevrouw Beatrijs Deconinck is van ons heengegaan

Op vrijdag 3 juni hebben we afscheid genomen van Mevrouw Beatrijs Deconinck. Zij is overleden op zaterdag 27 juni en is in Gods handen teruggegeven tijdens de uitvaartplechtigheid in de kapel van Duinbergen.

Mevrouw Deconinck was diepgelovig en meer dan 10 jaar tewerkgesteld als koster organist in de Heiligefamilieparochie te Duinbergen. De kerkfabriek van Duinbergen heeft Mevrouw Beatrijs Deconinck met ingang van 1 januari 2000 aangesteld als organist van de Heilige Familieparochie. Mevrouw Deconinck was reeds tewerkgesteld als koster sinds 1 januari 1995. Als diepgelovige vrouw heeft zij met haar talenten bijgedragen om de liturgie wijding en luister bij te brengen en werkte ze met diepe vreugde in het huis van de Heer!

Homilie bij de uitvaart van Beatrijs Deconinck, vrijdag 3 juli 2020

Goede familie, vrienden en kennissen van Beatrijs,

“Alles heeft zijn tijd.
Verwonden en genezen,
kwetsen en helen,
breken en bouwen:
Treuren en troosten,
alles heeft zijn tijd.”

Met groot respect en warme genegenheid omringen wij vandaag Beatrijs die aan onze zichtbare wereld onttrokken is.Zij is weggedroomd naar een ander land, naar een nieuw bestaan waar God haar zal ontvangen met open armen.Hij zal haar een wit steentje geven waarop een nieuwe naam geschreven staat, een naam die niemand kent dan zij die hem ontvangt.Beatrijs was een gelovige vrouw.Het was één van haar grote talenten te leven in Gods aanwezigheid.Het was haar leven, haar manier van zijn, haar uiteindelijke droom.Ze was ook zoekende, zoekend naar de zin van het leven, zoekend naar de betekenis achter de woorden.En daarom bestudeerde ze de bijbel.Ze volgde cursussen en deed ook heel veel aan zelfstudie.Ze deed een ongewone kennis op van oude tradities waarin zij de splinternieuwe blijde boodschap voor vandaag ontdekte.Ze ging zo ver dat ze de oorspronkelijke taal van de bijbel leerde, het Hebreeuws, om nog dieper te graven achter de betekenis van elk woord en elk leesteken.Zij was zó bekwaam dat ze zelf sessies gaf voor medegelovigen in de parochie.Haar sociale contacten waren eerder sober en eenvoudig.Zij was graag alleen en voelde zich dan ook vrij om haar hart te volgen.Daarnaast onderhield zij toch enkele diepe en trouwe vriendschappen.Mensen die heel veel voor haar betekend hebben en die haar ook nooit hebben losgelaten, wat er ook gebeurde.Beatrijs heeft een bewogen leven gehad.Haar leven was één lange zoektocht om ergens thuis te komen, om zich ergens goed te voelen.Verschillende wegen heeft zij bewandeld, soms struikelend over de oneffenheden maar heel dikwijls ook met fierheid en opgeheven hoofd.Hier enkele pijlers die haar leven hebben beïnvloed: de aantrekkingskracht die uitging van het religieuze leven, het dienstwerk bij de karmelieten in Gent, het ontplooien van haar talenten als organist in de parochie H. Familie en de zorg voor de kerk en de kapel.Het was haar dagelijkse opdracht gedurende méér dan 10 jaren.Ze bloeide open als ze mocht zingen en musiceren.De citer was haar instrument. Ze herleefde als zij in de intimiteit van de kerk goddelijke klanken liet horen en de aanwezigen tot stilte bracht en tot gebed.We beluisterden daarstraks de Zaligsprekingen.De Zaligsprekingen waar wij allen nog heel ver vanaf staan. Wij zijn op weg.Ook Beatrijs moest nog een hele weg afleggen om zich gelukkig te weten in de ogen van God.Van huis uit en vanuit haar opvoeding heeft zij geleerd gehoorzaam te zijn en niet altijd op te komen voor haar eigen leven.Ze heeft geleerd dat je altijd je best moet doen om er te komen.Daarbij mogen we rekenen op Gods genade, en daar was Beatrijs rotsvast van overtuigd.

”Tout est grâce” “Alles is genade”. Deze drie eenvoudige woorden legdede Franse katholieke auteur Georges Bernanos in de mond van een eenvoudige plattelandspastoor in zijn roman: ‘Journal d’un curé de campagne.Dit zijn drie woorden waarin de totaliteit van het christelijk geloof zich scherp uitdrukt.Een onwezenlijke uitdaging ook en vooral voor de gelovige christen in de 21ste eeuw.Alles is genade, zonlicht en sombere schaduw, vreugde en droefheid,oorlogsgeweld en rimpelloze vrede, aanvaarding en verwerping, geloof en ongeloof.In deze realistische wereld heeft Beatrijs geleefd en is zij een kind van God geworden.Blij ook met de ontmoetingen die zij had met haar broer, haar neven en nichten, haar familie. Ontmoetingen die levengevend konden genoemd worden.Hoewel in de laatste levensfase reeds een soort afwezigheid bestond, bleven wij haar bewust opzoeken in eerbied voor wie zij is geweest.Ondanks het kwetsbare bestaan in een soort mistige dementie, bleven velen trouw.Wij hadden nog zoveel te vertellen, maar er stond al een muur rond haar.Vlak vóór de coronacrisis werd de priester gevraagd.Hij heeft Beatrijs gezalfd met gewijde olie en woorden uitgesproken van Gods liefdevolle aanwezigheid, ook al vertoefde zij reeds in het mysterieuze niemandsland.Zaterdag is zij rustig ingeslapen.Vandaag nemen we samen afscheid van Beatrijs.Ik ben er zeker van, God zal haar daar ontvangen, daar op die andere oever.Hij zal haar een wit steentje geven waarop een nieuwe naam geschreven staat, een naam die niemand kent tenzij zij die hem ontvangt.

Pastoor Willy